O BANDEIRÍN

Aquela tarde de verán foron os primeiriños en chegar, baixaron da furgoneta de Pepe de Patiño no medio daquel fermoso piñeiral de San Miguel de Reinante e entraron polo arco que se abría á explanada. Acordaran viaxar xuntos para amenizar as horas de coche polas tortuosas estradas de acceso á mariña luguesa. Elixiron o pavillón que máis lle gustaba e deixaron os bolsos enriba das literas, saíndo a visitar as instalacións e achegarse aos cantís da praia da Devesa, respirando a brisa daquel mar, moito máis rebuliderio que o das rías baixas ó que estaban afeitos.

De volta no campamento outro grupo ocupara as liteiras que deixaran baleiras. Os novos contaron que eran de Santiago e, pouco a pouco, ás primeiras verbas seguiron as presentacións. Eran mozos de cidade, dous deles coñecidos pola súa afección ao atletismo. Comezaba unha convivencia inesquecible que aínda perdura na memoria de moitos. Pola súa orixe decidiron poñer ao seu grupo Os Xacobeos.

Eran todos futuros mestres e estaban alí para facer o Curso de Instructores de Educación Física ademáis de ser instruídos no que o Réxime denominaba Formación do Espíritu Nacional. A primeira mañá xa estaban formados no patio central, coa roupa deportiva para o izado das bandeiras, o discurso de presentación do Xefe do Campamento e os comentarios retranqueiros e polo baixo sobre as pernas daqueles homes vestidos de pantalón curto. Os organizadores das actividades tíñano todo programado e alternaban a E.Física con outras moito máis orientadas á persuasión ideolóxica e política.

A consigna de cada día era explicada polo Xefe, tiña que ser desenvolvida a través de murais, frases e debuxos de xeito repetitivo, utilizando as mellores técnicas propagandísticas para que os mozos aprenderan a conformar o seu pensamento e discurso. A comunicación persuasiva baseada na retórica da repetición que utiliza a publicidade, a propaganda e as campañas de desprestixio individuais ou colectivas.

Ao final do día o grupo que máis destacara era homenaxeado coa entrega do bandeirín, acto que se densenvolvía entre os aplausos de todo o campamento. A enseña gardábana ata o día seguinte, no que novamente se premiaría ó máis sobresaínte. O disfrute daquelas xornadas e a convivencia foi o obxectivo que se propuxeron Os Xacobeos que nunca se preocuparon por acadar o agasallo dos máis aplicados. O día que rematou a estancia foron felicitados públicamente por non caer “en motivacións máis apropiadas para nenos de once anos que para futuros mestres”. Toda unha lección

          Campionatos Escolares  ( Foto Concello de Santa Comba)

Aqueles mozos pasaron a educar a xeneracións de xóvenes, fomentando neles, ademáis doutros valores, o espírito deportivo. Froito desa dedicación foron os Campionatos Escolares que contribuiron á práctica do deporte de base e de élite, xa que daquela eran os colexios os que promovían este tipo de  actividades. 

Malia estar xubilados, algún deles aínda concorre ás carreiras populares onde o atopo cos seus grupos deportivos.