jueves, 22 de octubre de 2015

1909 – NUNCA TAL SE VIU.... !



       Peregrinación de Barcala  ( Foto Carmen González)

Son ás veces as cousas máis pequenas as que agochan o maior tesouro porque acubillan dentro delas recordos e sensacións, momentos inesquecibles que forman parte, xa para sempre, das nosas vivencias. Por iso  gardámolas coma se fosen unha regalía da que non queremos separarnos, para que eses recordos perduren como un agasallo .


Coa anela gastada polo rozamento da cadea, atopei nun caixón unha medalla conmemorativa do Ano Santo Compostelano de 1909, lembro que sempre a levou como reliquía a miña tía avoa Florentina. Ese Ano Santo, ademáis do primeiro do século XX, a anterior celebración fora en 1897, tiña unha significación especial pois o cardeal arcebispo de Santiago de Compostela, Martín Herrera, promove as primeiras peregrinación organizadas e tamén un monarca español, Alfonso XIII, presenta a ofrenda ao Apóstolo Santiago. É o comezo do repunte  xacobeo.

O Arciprestazgo de Barcala, como tantos outros, comeza as mobilizacións parroquiais e despraza a Compostela en longa camiñata centos de crentes que cos seus estandartes entran pola Porta da Mahía, presenciando por primeira vez na súa vida a magnificencia de Compostela, camiño da Praza do Obradoiro entre as fortes badaladas das campás da catedral. Logo, antes de entrar no templo santo, o retrato que inmortalizará ese intre solemne do xubileo. Non se pode discribir a sensación que debía provocar nas nosas xentes a entrada na Catedral entre a música do órgano e a maxestuosidade do templo, pero de seguro que se sentiron transportados a un mundo de ilusión.




Ao rematar, a visita ao maior acontecemento da época, a Grande Exposición Rexional Galega inaugurada polo Rei o 24 de xullo no Pavillón Central, acompañado do presidente do goberno Antonio Maura, o político galego Eugenio Montero Ríos e outras autoridades: Trinta mil metros cadrados  na Alameda de Santiago onde hoxe queda en pé o fermoso edificio modernista adicado agora a escola infantil, obra do arquitecto galego Antonio Palacios. A visita ao Pavillón de Industrias, o do Centro Galego da Habana, que causou unha gran admiración, querendo reproducir o que se está a facer na capital cubana coa aportación dos nosos emigrantes, o do Ministerio de Fomento, o de Recreo Artístico e Industrial ou o Pavillón de Eléctricas Galegas.

Durante anos non houbo outra conversa en toda a comarca, foron acontecementos extraordinarios, algo que nunca  se vira.


Pavillón do Recreo Artístico e Industrial de Antonio Palacios


Escalinata de acceso á Alameda



O escalatorres Puertollano no alto da Berenguela



BIBLIOGRAFÍA : Santiago 1909- Henrique Alvarellos-Xunta de Galicia






domingo, 11 de octubre de 2015

O CEO EN PONTE MACEIRA



                                                                                                        Foto : Jesús Manuel Rodríguez Casabiell



As veces os ríos unen e non separan, como en Ponte Maceira. As dúas marxes do Tambre conforman un dos núcleos  máis fermoso de Galicia. Aí concéntranse elementos singulares da nosa terra como a ponte e os muíños; o pazo, a igrexa, os hórreos e os pombais; as vivendas rurais convivindo coas casas blasonadas. Non hai peregrino ou visitante que non pretenda recoller tanta fermosura para perpetuar o seu recordo.

Unha noite saíron as estrelas a mirarse no espello do río e alí estaba Jesús Manuel Rodríguez Casabiell coa súa cámara para recoller esta fermosa imaxe da Vía Láctea, a nosa galaxia, sobre o pazo de Baladrón.

Máis de 100.000 millóns de estrelas que en tantos lugares asóciase a camiños: na cultura vikinga crían que levaba a valhalla, destino das almas dos mortos, para os celtas ao castelo da raíña das fadas e en España chamámoslle tamén  O Camiño de Santiago, guía dos peregrinos que veñen a Compostela e, por Ponte Maceira, seguen ata Fisterra.

A fermosa imaxe do estupendo fotógrafo nicrariense lémbranos que nas noites craras de verán tamén o ceo forma parte deste lugar de ilusión.





sábado, 3 de octubre de 2015

DEPENDE






La idea que tenemos de las cosas depende del lugar desde donde se miren. Por eso la propaganda presenta siempre la cara más conveniente de la moneda. El hijo de un comerciante vecino le preguntaba un día cuantos gramos tenía un kilo y constestó de inmediato: Depende, para el tendero novecientos y para el cliente mil cien !

Si miramos el edificio de la fotografía desde tierra veremos una casa de una sola planta, en consonancia quizá con el entorno y medida la distancia en vertical, cuela. Uno más de tantos que ocupan parte de la superficie de Gran Canaria. Ahora bien, si lo observas desde el mar el panorama cambia, se transforma en lo que se ve, como un lego colocado en los terrenos de Neptuno, del Estado, o de todos, que más da. Pero ahí queda, con toda la chulería.

En esos días, a la señora Josefa Hernández que vive en Fuerteventura, casi al lado, la habían encerrado en prisión porque tuvo la osadía de ampliar la casa de su familia en una zona que al parecer también, lo mismo que la costa, está protegida. Ha sido necesario el apoyo de miles de personas que han elevado su voz en las instituciones, los periódicos y las televisiones para que la pobre mujer haya podido regresar de nuevo con su familia.

Es la otra cara de la moneda.