TIBIA ESTAMPA DO NADAL

Cando os emigrantes voltaban nos invernos cansados

traendo nos ollos longos confíns de sombra,

era toda a luz da terra aberta,

e as brétemas eran amadas,

e había fumes íntimos en mornuras de aromas,

e unha fonda dozura vexetal de estameñas

nas lindes das mañás incendiadas.

Cando os emigrantes chegaban nos solpores

de días grises de fríos estremecidos,

traían nas maletas as consignas de Marsella ou Hannover,

e o corazón latexante de tenruras,

e cálidos xoguetes de harmonía

para os meniños de rostos alampados.

Cando os emigrantes falaban nos bares da noitiña,

a súa voz ateigábase de almibre e resoancias,

e abríase unha cor musical de belezas

e arelanzas de soños imposibeis.

No nacemento docísimo do inverno,

árdoras de paz recóndita

eran a transparencia das noites serenadas.

Cando os emigrantes voltaban.

                               O MATIZ ESMERALDA DA SOMBRA

                                 Xosé-M. López Gómez “ ARDEIRO”

                                                          1991

                            

                               - No 8º aniversario do seu pasamento-