COS OLLOS NOS NENOS

Colexio de Cobas-Negreira - 1922

A labor educativa levada a cabo polas escolas de indianos supuxo, ademáis da construcción de numerosos edificios espallados polas comarcas de Galicia, unha importante innovación pedagóxica, pois daquela o ensino limitábase, na maioría dos casos, ao aprendizaxe da lectura, escritura e das catro reglas aritméticas aínda que non sempre.

Estes documentos gráficos pertencen á familia de Jesús Seage Sixto, mestre coma os seus pais que tamén exerceron no Colexio de Piñeiro, costeado por Hijos de Cedeira en La Habana, e que amablemente me facilitou. As fotografías reflicten moi ben o tipo de educación que se introduciu na maioría das aulas creadas pola iniciativa dos nosos emigrantes e unha análise atenta das mesmas transmítenos a súa importancia documental.

O 20 de febreiro de 1908 o médico ciruxán e profesor da Facultade de Medicina de Santiago de Compostela D. Victor García Ferreiro dirixíase nunha extensa carta a Romualdo Negreira e Juan Riveiro, Presidente e Secretario da Unión Barcalesa da Habana, para ademáis de felicitalos pola creación da Sociedade recomendarlle a modificación do artigo 27 do Regulamento, incluindo a necesidade de preparar ao alumnado para a vida, recollendo novas asignaturas e materias como a Xeografía, Historia, Xeometría, Dibuxo e Música, e por suposto de modernas técnicas agricolas e Comercio. “En fin, todo lo que se pueda precisar para que un hombre sea medianamente ilustrado”.(1)

Continúa o médico barcalés recomendando se adopte a metodoloxía empregada polo Catedrático de Dereito da Universidade de Granada e Canónigo D. Andrés Manjón nas súas escolas do Sacro Monte: “La enseñanza que se da en ellas es lo más extensa que podeis suponeros, pero por lo que hace a la que intenta instituirse en este Valle, es todo lo práctica que pueda apetecerse. Que el método de enseñanza que allí se sigue es el mejor, pruébalo el que hubiese llevado el primer premio en la Exposición de París de 1900”.

“Conseguiréis con vuestro proyecto, regenerar el país. Nada como la instrucción da carácter a las personas, nada como la instrucción las hace conocer un derecho y una obligación, sólo la instrucción enseña a los hombres a ser hombre y no a ser parias como lo están siendo”.

No patio do Colexio

A colocación dos grupos de nenos no patio de recreo ante a atenta mirada do mestre, reflicte que nada se deixa á improvisación ou á xenialidade. Uns teñen nas súas mans o globo terráqueo, outros len para destacar a importancia do coñecemento na formación das persoas; os xogos, que todo debe facerse dun xeito ameno e atractivo e ata o respeto polos animais destaca na imaxe dos distintos grupos.

As fotografías en formato de tarxeta postal seguramente foron remitidas aos barcaleses da Habana para que poideran comprobar como as súas aportacións económicas estaban xa fructificando .

(1) Sociedad de Instrucción Unión Barcalesa -MEMORIA. Correspondiente a los años 1908.1909, 1910 y 1911. Imprenta de Cerdeira. Obrapía 36- HABANA.