miércoles, 6 de marzo de 2019

O PREGÓN DE MACARIO

O Entroido é a festa de Ciclo Anual que anuncia a chegada da Primavera e se celebra, dende tempo inmemorial, en distintas partes do Mundo, en cada lugar baixo a herdanza das costumes e  tradicións que lles son propias. Dende Oruro en Bolivia ata os luxosos Carnavais de Venecia, pasando polas celebracións tamén ancestrais de Galicia ou Andalucía. Algo así como rachar coa rutina de todo o ano para volcarse na diversión, a música e os disfraces.
Este ano tocoume vivilo nun lugar diferente, onde as murgas coas súas cantareas toman a rúa para aledar aos que miran. O venres pola noite, logo da actuación da Murga Los Pintores, o presentador anunciou o Pregón carnavaleiro que pronunciaría un dos persoaxes máis polulares do lugar. Entre aplausos e vestido co traxe orixinario da súa terra, subeu ao escenario ante a espectación de todos os presentes.

-“Muchas gracias, comenzou, por invitarme a pronunciar el pregón de estas fiestas, la verdad que me he quedado negro solo de pensar que tenía que subir aquí a hablar delante de todos. Como sabéis yo soy Macario; como no me vais a conocer si  vosotros habéis sido los que me  pusisteis este nombre....porque el verdadero, el que me pusieron en mi pais es Mata, pero claro, cuando llegué aquí y salí a la calle y mis compañeros me llamaban !Mata, Mata, Mata!  la gente se asustaba mirando a ver a quien podía matar, por eso me lo habéis cambiado...

-He nacido en Senegal, donde vivía con mi familia, allí éramos muy pobres¿sabeis? . Pasaba muchas noches con los cacharros recogiendo el agua de las goteras de la casa para que no cayeran sobre la cama de mi madre. Trabajaba limpiando coches todo el día para ganar unos cinco euros con los que ayudaba a mantener a mi familia.

-Nosotros somos veintidós hermanos.¡Si, no os extrañéis porque mi padre está casado con ocho mujeres! Por eso me hice musulmán, así puedo tener cuatro...(risas). Mis amigos me dicen : Macario, a ti te gustan demasiado las chicas..¡Pués claro, es la sangre!! Bueno pués uno de ellos me dijo un día:
¿Mata, quieres irte a España?

Y dónde está?, le respondí, porque yo sólo había oído hablar de Madrid y Barcelona, por eso del fútbol...
-Un lugar en donde la gente tiene casa, dinero y Seguridad Social..¿Y eso que es, ? Pués que cuando te enfermas no dejan que te mueras...
-Entonces si!
-Pero tendrás que subirte a una patera. ¡Es igual¡ , respondí , lo que haga falta.Y así nos échamos al océano 34 personas. 

 
                                                                                     O.Calvo (AP)
-Lo que allí sucedió durante las semanas que estuvimos navegando, no os lo puedo contar. Sólo os diré que mi amigo y yo íbamos sentados sobre una garrafa con agua que se rompió.
Dicen que el agua del mar es indigesta, pero si la tomas mezclada con vinagre o lo que tengas puede ayudarte a conservar la vida....Después de semanas llegamos a ese bendito lugar que llaman Islas Canarias y no podéis imaginaros como nos recibieron....allí estaba la Policía Nacional, la Guardía Civil, la Cruz Roja, la Televisión , los periodistas, nunca me habían hecho tantas fotos ..¡y nos dieron de comer!!

-Y de allí me vine aquí, en donde empecé a trabajar con la manta, y luego en el chiringuito de Miguel, en donde me habéis conocido, respetado y tratado como a un ser humano. Gracias, a esa maravillosa familia que tanto me ha ayudado cuando llegué, en aquel pequeño comercio de comestibles en donde quería comprar pero no podía porque no sabía decir cebolla. Por eso os quiero a todos tanto y os llevo dentro de mi corazón.
Gracias, gracias a este querido pueblo!!!!”

Ao día seguinte, no desfile de comparsas, un numeroso grupo de nenos disfrazados co traxe típico de Senegal e coas caras pintadas de negro, bailaban ao ritmo da música acompañados de Macario que repartía caramelos a puñados entre o público que abarrotaba as rúas.


                 Torre del Mar- 2019