viernes, 7 de agosto de 2015

UNHA TARDE NO SOUTO




Souto na Chancela



Cando se pasa polo medio dun souto, nunha tarde de verán, percébese o que podería ter sido Galicia de desenvolver os seus propios recursos e conservar as súas esencias. Os bosques de castiñeiros son unha regalía que no pasado serviron de sustento a moitas economías familiares.

Esta fermosa árbore estendeuse pola nosa xeografía hai 2.200 anos e foi durante a Idade Media a base da alimentación, sobre todo cando os mosteiros ocuparon o rural, pois coa fariña da castaña facíase o alimento básico. A súa madeira pasou a ser a inquilina de pazos e vivendas nos elaborados mobles que lucían as casas vinculeiras.

De conservarse as especies naturais a economía sostible sería unha realidade e o goce da Natureza un agasallo para os sentidos. Agora queda só a tranquilidade dalgúns espazos vexetais que os seus donos manteñen coma unha reliquia do pasado e un tesouro para o futuro.

Coa chegada do outono os ourizos ceibarán o seu agarimoso froito para tomalo cru, asado, cocido ou como se queira. Os máis larpeiros tamén o poderán degustar como marrón glacé, segundo a receita que nos deixou o que foi alcalde de A Coruña, xurista, escritor e gastrónomo Manuel María Puga y Parga “Picadillo no seu libro La Cocina Práctica:

Límpase a primeira capa das castañas que se queiran preparar, collendo as máis grandes posibles. Póñense ao lume en auga fría, debendo retiralas cando solten con facilidade a segunda monda. Quítaselle esta con coidadiño para que non rompa, cocéndoas logo en almibar a punto subido, durante dous ou tres minutos. Escórrense e enfríanse, repetindo a operación as veces que sexan precisas ata que as castañas estean brandas. Fanse enfriar ao aire ata que sequen e se envolvan en papel de estaño”.

Namentras, velaquí a foto deste fermoso souto, a ver se proliferan.







No hay comentarios:

Publicar un comentario