jueves, 28 de abril de 2016

LIQUIDACIÓN POR CIERRE


 
 



Hai uns días cando fun mercar o xornal leveime unha agradable sorpresa, no escaparate da librería estaba unha reedición de El Florido Pensil, fermoso libro de Andrés  Sopeña que reflicte  o que foi a educación primaria na pasada ditadura, nun relato retranqueiro.  En A flor da figueira fago referencia á importancia desta publicación, que tamén foi levada ao teatro e ó cine, para disfrutar da súa agradable lectura.

No meu pobo hai dúas librerías, algo que é de agradecer pois permítenos ter información e acceder as publicacións máis recentes e interesantes segundo o gusto literario de cada quen. O que parecería unha obviedade non o é. Antonte  La Voz de Galicia publicou unha reportaxe da xornalista Marga Mosteiro sobre a crise do sector literario na capital de Galicia.

Santiago de Compostela é unha das cidades máis fermosas de Europa. É un pracer  pasear polas súas rúas, pararse nos escaparates das librerías e gozar das novidades literarias que amosan. Quero decir que amosaban  pois, como ben di a reportaxe, estes días pechará outra librería e xa van dez nos últimos anos.

 

            Licenciados en fotocopias 
 
Pero Santiago de Compostela é tamén a cidade universitaria máis importante de Galicia.  O dono da Librería  Encontros que vai pechar di que  os universitarios non len, nen siquera en formato dixital, que se licencian en fotocopias e que a  transmisión de ideas a través da escrita é cousa do pasado, que o que vale son as zapatillas de marca e outras apariencias. Xa non se trata só da desaparición dun sector do que dependen centos de traballadores, como é o que xera o libro e a súa edición, distribución e venda, tamén  da difusión da cultura e do acceso á formación persoal a través dos distintos xéneros literarios.

Dende que se aplicou ás administracións públicas  o falso concepto de autonomía polo cal cada quen pode facer o que queira, a deixación por parte dos que teñen que controlar a eficiencia e a competencia  dos investimentos públicos, sobre todo cando afectan ao futuro da sociedade, fai  que as cousas non vaian como deberan.

Sería interesante a publicación doutras reportaxes recollendo  a opinión dos representantes do que D. Miguel de Unamuno chamaba El templo de la sabiduría. Se é a volta a unha  aprendizaxe totalmente memorística propia dos tempos de El florido pensil, estamos aviados.

E non se trata de botarse a culpa uns aos outros: A Universidade aos institutos, estes á Primaria, a Primaria  á Infantil e esta aos pais. É asumir cada un as súas propias responsabilidades. E os representates públicos a de todos.

 
Como decía un famoso persoaxe: Si cada un barrera diante da súa porta, París estaría limpo nunha hora.
 
 
 
 
 

No hay comentarios:

Publicar un comentario