Poemas de Ardeiro....

                                                                                           (Foto López Tuñas)

O dibuxo da mañán

era de néboa

e albada.....

A longa estrada

perdida e vagando

aberta na distancia...

había coma un agoiro de frío e camiñar

sobor do duro frío da xiada.

Unha espiral de fume enluado

voaba maina

dende o lume primeiro do amencer

daquela casa...

Quedaban a fiarse

ós últimos tecidos neboeiros

da iauga,

por entre o recuncho dos arrós

de tantos niños

e tantas agardas...

Baixo o ar

ao lonxe o río era remanso

envolveito na brétema da calma.

O hórreo entre o silenzo,

unha estadea

no retrato en branco e negro da paisaxe....

Coma tantas mañáns,

todas igoales,

nada pasaba...

Pero aquela,

unha desas mañáns,

                       -inespricábel...?

deixoume no cerne da ialma,

no percorrer paseniño do tempo,

un morno soño tallado na lembranza.

JOSÉ MANUEL LÓPEZ “Ardeiro”

Sombras e outras presencias