NO ENTORNO

J.M. López ARDEIRO

Agrándase esa levitante presencia da nada

na agonía mesta dos espacios mortos....

E observas, ve-lo máxico silencio da ruína

e recórda-la voz triste do poeta:

... tal vez o nome do ensoño que te inunda

é abatemento?

Poida que non exista a dor do olvido.

E quizais fique unha néboa de nostalxia

saudosa e subxugante.

Derrumbaranse as madeiras e os obxectos:

alea iacta est.

Pero permaneceran as esencias perdurables

que nos levan

a esa amada sensación de soedade.

Lémbrate sempre: o ánimo das cousas

xamais, nunca xamais, perece,

pois tan só se transforma.

E esa luz que emana cálida

da beleza subtil do debuxo,

é a anunciación do nacemento desta folla.

Xosé- Manuel López ARDEIRO

UN XARDÍN NO TEMPO